forum o fantazy i Grach

Avatar of Nerull

„Kryształowy Relikt” jest pierwszą częścią trylogii „Dolina Lodowego Wichru”, a zarazem pierwszą wydaną w Polsce książką która opowiada o losach sławnego mrocznego elfa, Drizzta Do’Urdena.

Fabuła rozpoczyna się w skutej lodem Dolinie Lodowego Wichru. Tereny tej arktycznej pustyni są zamieszkałe przeważnie przez koczownicze plemiona orków i olbrzymów, ale nawet tutaj można znaleźć cywilizację. Stanowi ją dziesięć miast tworzących osiedle Dekapolis. Zamieszkują je ludzie gotowi na wszystko, głównie uciekinierzy z innych krain, którzy mogą to miejsce nazwać domem. Drizzt, mroczny elf, po latach szukania swojego „domu” znajduje go właśnie tutaj między innymi wygnańcami. Nawet jednak tutaj, niewielu potrafi go zaakceptować takim jakim jest, niemniej jednak kilkoro mieszkańców Doliny Lodowego Wichru stało się jego prawdziwymi przyjaciółmi. Są to: nieortodoksyjny krasnolud Bruenor Battlehammer, hobbit Regis oraz przybrana córka Bruenora Catti-brie.
Jak dotąd mieszkańcy Dekapolis mogli cieszyć się spokojem chronieni przez niegościnny klimat. Niestety na horyzoncie pojawiło się nowe niebezpieczeństwo, mag o miernej mocy, Akar Kessel wszedł w posiadanie potężnego artefaktu który może spowodować zagładę Dekapolis. Mieszkańcy muszą ponadto odeprzeć jeszcze jednego wroga, a mianowicie zdziczałe hordy barbarzyńców stanowiące przerażającą siłę.
Dla Drizzta będzie to próba wierności swoim zasadom, gdyż musi ochronić nie tylko tych których kocha, ale także tych którzy nim gardzą.

W książce tej możemy rozgraniczyć dwa okresy, przed atakiem barbarzyńców, i po ataku. Przed najazdem Drizzt był uważany za „zło konieczne” chociaż sam wielokrotnie zabijał dzikie potwory zagrażające miastom i ich mieszkańcom. Nikt nigdy mu za to nie podziękował, a wręcz przeciwnie, obrażano go i wyszydzano. Elf przyjmował to z pokorą jaką nabył podróżując po Powierzchni, była to dla niego kolejna smutna lekcja.
Drizzt tysiące razy zadawał sobie pytanie - czemu ludzie oceniają go po wyglądzie a nie jego postępowaniu? Zdał sobie sprawę, że dla nich nie było „Drizzta”, był tylko „mroczny elf”.
Po rozstrzygającej bitwie następuje zmiana, to właśnie dzięki elfowi ludzie zwyciężyli z barbarzyńcami. Teraz chociaż nie noszą go na rękach, to jednak zdobył w ich oczach, jeśli nie sympatię to chociaż odrobinę szacunku. Pozostawała mu nadzieja, że kiedyś wszyscy ludzie zaakceptują go. Kolejnym wyzwaniem i kolejną próbą było spotkanie z Wulfgarem, chociaż naród młodego barbarzyńcy był pełen uprzedzeń do innych ras to on potrafił ocenić elfa, nie po kolorze skóry a po zasadach jakimi się kieruje.

Cała opowieść porusza problem tolerancji. Mroczny elf jest istotą poszukującą zrozumienia. Zdaje sobie sprawę, że tak naprawdę nigdy nie zostanie przez większość istot zaakceptowany, gdyż najgorszą cechą wszystkich ras a w szczególności ludzi jest głupota i strach przed nieznanym.
„Kryształowy Relikt” czyta się bardzo dobrze i choć jest to tytuł na jeden wieczór, gorąco polecam.